Klon pospolity traktowany jest głównie jako drzewo ozdobne. Można go spotkać w lasach liściastych wśród buków, dębów i innych gatunków. Zalicza się go do grupy najszlachetniejszych drzew. Pięknie prezentuje się w czasie kwitnienia, gdy jego korona ma barwę żółtozieloną. Później jego liście nabiera ciemniejszego odcienia, by jesienią mienić się intensywnymi barwach złotej jesieni. Klonami obsadza się parki, aleje oraz tereny rekreacyjny. Dawniej drzewa te sadzono wśród pałaców i dworów.
Klon pospolity osiąga wysokość do 30 metrów. Najlepiej rośnie na glebie umiarkowanie wilgotnej, na stanowisku słonecznym lub półcienistym. Źle znosi stanowiska podmokłe oraz zbyt suche.
Jego korona jest najczęściej kulista i gęsta. Kora klonu jest ciemnoszara i ma liczne spękania. Ciemnozielone, 5-klapowe liście o ostrych zakończeniach, są dosyć duże, mają wielkość około 10-20 cm.
Klon jest drzewem jednopiennym, czyli wytwarza zarówno kwiaty żeńskie, jak i męskie. W kwietniu i w maju jeszcze zanim rozwiną się liście lub równo z nimi, na drzewach klonów zakwitają żółtozielone kwiaty zebrane w baldachogrona. Zwabiają one swoim nektarem rzesze owadów.
Owocem klonu jest orzeszek posiadający skrzydełko. Płaskie orzeszki, czyli owoce występują po dwa i są ze sobą zrośnięte. We wrześniu dojrzewają, by w kolejnym miesiącu opaść na ziemię lub za pomocą skrzydełek przemieścić się na dalsze odległości od macierzystego drzewa.
Jesienią, gdy liście klonu zaczynają zmieniać barwę, można zauważyć na nich czarne plamy wskazujące na chorobę tzw. plamistość klonów. Odpowiedzialny za nią jest grzyb, który pasożytuje na klonach. Choć jest to dosyć częsty widok, to jednak choroba ta nie wyrządza większych szkód drzewom, które zostały nią zaatakowane.
Drewno klonu
Drewno klonowe jest twarde, a zarazem elastyczne. Wykonuje się z niego meble, boazerie, a także pudła rezonansowe instrumentów muzycznych.
Klon w medycynie ludowej
Dawniej klonom przypisywano magiczne moce. Wierzono, że chronią przed złymi mocami. W medycynie ludowej kwiaty i owoce klonu stosowano jako lek przeciwbiegunkowy. Z kolei kora była używana jako środek na nadmierną potliwość. Stosowano ją również w leczeniu chorób oczu oraz na różnorakie rany. Liście klonu dodawano do kąpieli, która miała na celu oczyszczenie skóry.
Z soku z drzewa klonowego otrzymuje się również syrop klonowy, który oprócz walorów smakowych cechuje się dużą zawartością substancji odżywczych. Uzyskuje się go najczęściej z dwóch gatunków klonu, czyli klonu cukrowego oraz klonu czerwonego. Jest produkowany głównie w Kanadzie. Stosuje się go jako zamiennik cukru.
Kolorowe liście klonu można ususzyć i wykorzystać do jesiennych dekoracji. Świeżo opadnięte są dobrym materiałem, z którego można zrobić dekoracyjne róże.
Liście
Rumieńce lata pobladły,
Liść złoty z wiatrem mknie.
I klonom liście opadły,
i mnie…
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
