Lebiodka pospolita (Origanum vulgare) jest byliną powszechnie spotykaną na terenie naszego kraju. Rośnie dziko w lasach, zaroślach, na łąkach. Posiada cienkie i sztywne pędy zakończone wielokwiatową wiechą. Jej kwiaty są drobne o barwie białek lub różowej. Kwitnie od lipca do września.
Lebiodka pospolita w ziołolecznictwie
Surowcem stosowanym w ziołolecznictwie jest ziele lebiodki, które należy zbierać na początku kwitnienia. Ścina się kwitnące pędy z wraz z listkami. Ususzony surowiec ma barwę podobną do naturalnej, kwiaty mają bladoróżowy kolor.
Lebiodka jest bogata w olejki eteryczne, witaminy, sole mineralne, gorycze. Ma działanie żółciopędne, przeciwzapalne, wykrztuśne, pobudza apetyt i ułatwia trawienie. Napar stosuje się na choroby przewodu pokarmowego. Zewnętrznie można stosować ją do kąpieli oraz do płukania jamy ustnej, przy bólu gardła.
Ziele można używać jako świeże lub suszone. Zarówno kwiaty, jak i liście dodają potrawą charakterystycznego smaku i aromatu. Są doskonałą przyprawą do dań warzywnych, zup, makaronów, pizzy. Dodane zwłaszcza do tłustych potraw ułatwiają ich strawienie.
Oregano w ogrodzie
Oregano oprócz tego, że ma szereg właściwości leczniczych, to sprawdzi się również jako wieloletnia roślina ozdobna. Swoimi kwiatami z powodzeniem może zdobić letnie rabaty. Lebiodka w okresie kwitnienia przyciąga owady poszukujące nektaru. Chętnie przysiadają na niej również motyle. Oregano nie jest wymagającą rośliną w uprawie. W ogrodzie będzie dobrze rosło na stanowisku słonecznym, a jeżeli chodzi o glebę, to poradzi sobie nawet na tych słabszych piaszczystych podłożach.
Ciekawostki
-Starosłowiańska legenda głosiła, że lebiodka pospolita powstała z łez sieroty. Roślina ta miała pocieszyć ją po śmierci matki.
-Lebiodka pospolita jest nazywana dzikim majerankiem. Jednak w odróżnieniu od niego, charakteryzuje się ostrzejszym zapachem i intensywniejszym smakiem.
-Dawniej wierzono, że roślina ta zapewnia szczęście i dobry nastrój, a zrywana w dzień św. Jana miała chronić przed chorobami.
-Starożytnik Grecy korzystali z leczniczych właściwości lebiodki i używali jej do kąpieli.
Źródło: Z łąki na talerz – H. Szymanderska, Leśne rośliny zielarski – M. Polakowska.
