Orzech włoski jest drzewem liściastym o gładkiej szarawej korze, która wraz z upływem lat ciemnieje. Jego gałęzie są szaro-oliwkowe, a młode pędy zielonobrunatne. Liście orzecha włoskiego są nieparzystopierzaste i składają się z 7-9 listków. Jesienią zmieniają barwę z zielonej na żółto-brązową.
Orzech włoski zakwita w kwietniu lub w maju. Jego owocem jest pestkowiec, który otoczony jest zieloną naowocnią. Gdy owoce orzecha dojrzeją, wówczas odsłania się pestka, czyli tzw. orzech włoski.
Właściwości zdrowotne orzechów włoskich
W celach leczniczych wykorzystuje się liście orzecha włoskiego, które obcina się z drzewa pod koniec czerwca, a następnie suszy w temperaturze 35°C. Suszone liście orzecha włoskiego zwierają cenne witaminy, sole mineralne, kwasy organiczne, garbniki i inne. Liście mają szerokie zastosowanie w ziołolecznictwie. Wykazują silne właściwości bakteriobójcze, przeciwgrzybiczne oraz przeciwzapalnie.
Pod koniec lipca zbiera się również zielone, niedojrzałe jeszcze owoce, a później te dojrzewające lub dojrzałe, które po zdjęciu naowocni można spożywać na bieżąco lub po wysuszeniu.
Orzechy włoskie bogate są w witaminy, węglowodany, sole mineralne, związki białkowe i inne. Są wysokokaloryczną przekąską wzmacniającą organizm. Z orzecha włoskiego produkuje się olej, który jest cennym surowcem stosowanym w przemyśle spożywczym i kosmetycznym.
Wyciągi z naowocni orzecha włoskiego lub liści stosuje się wewnętrznie w problemach trawiennych takich jak np. wzdęcia, ból brzucha, odbijanie. Zewnętrznie wyciągi te stosuje się w chorobach skórnych np. trądzik, grzybice skóry, liszaje, a także w przypadku żylaków odbytu, zapalenia pochwy, zapalenia jamy ustnej, opryszczki, czy podrażnienia skóry.
Napary oraz odwary z liści i naowocni mają nieco słabsze działanie niż nalewka. Nie mnie jednak są bardzo pomocne w walce z problemami układu pokarmowego, zatruciami, czy robaczycą. Regulują przemianę materii, działają hamująco na wewnętrzne krwawienia, usuwają z organizmu toksyny, regulują pracę trzustki.
