Poinsecja (Euphorbia pulcherrima) jest charakterystyczną rośliną, która kojarzy się nam ze Świętami Bożego Narodzenia. To właśnie w okresie świątecznym stanowi ona piękną dekorację naszych domów.
Poinsecja nazywana jest również gwiazdą betlejemską, choć jej botaniczna nazwa to wilczomlecz nadobny lub wilczomlecz piękny. W warunkach naturalnych poinsecja osiąga wysokość od kilku do 5 m. Jest krzewem rosnącym w Ameryce Środkowej i Południowej, który znacznie różni się od roślin doniczkowych, kupowanych przed świętami.
Ta popularna roślina przyciąga wzrok dzięki swojej intensywnie czerwonej barwie. Czerwone gwiazdy betlejemskie są najpopularniejsze, ale występują również w odcieniach beżu i w kolorze białym. Wydawałoby się, że piękną barwą wyróżniają się jej kwiaty. Nic bardziej mylnego. Kwiaty poinsecji są niewielkie, żółte i raczej nieatrakcyjne. Częścią ozdobną natomiast są liście, nazywane przykwiatkami i to one skupiają na sobie nasz wzrok.
Warunki uprawy gwiazdy betlejemskie
Gwiazda betlejemska jest rośliną ciepłolubną i wrażliwą na niskie temperatury. W pomieszczeniu, w którym będzie przebywać, powinna mieć zapewnioną stałą temperaturę i dostęp do światła. Jest to szczególnie ważne w okresie kwitnienia, kiedy to powinniśmy zapewnić jej temperaturę minimum 16°C, a najlepiej 18 – 21 °C. Przy niższej temperaturze liście gwiazdy betlejemskiej zaczynają żółknąć i opadać. Roślina ta również podobnie reaguje w przypadku zbyt suchego powietrza, dlatego należy ją regularnie podlewać. Najlepiej wlewać wodę do podstawki, przy czym należy pamiętać, aby wylać z niej nadmiar wody, który mógłby spowodować gnicie korzeni. Co dwa tygodnie roślinę można zasilać roztworem nawozu mineralnego.
Co zrobić z poinsecją po przekwitnięciu?
Większość ludzi traktuje poinsecje jako roślinę na jeden sezon, a po przekwitnięciu pozbywa się jej. Warto wiedzieć, że jednak możliwa jest kontynuacja uprawy i nie ma potrzeby wyrzucania jej po świętach. Niemniej jednak w domowych warunkach jest to czynność dość pracochłonna. Gwiazda betlejemska jest przykładem rośliny dnia krótkiego. Oznacza to, że aby móc zakwitnąć potrzebuje działania światła przez mniej niż 14 godzin dziennych (przez okres 2 miesięcy).
Gdy poinsecja przekwitnie, należy wprowadzić ją w stan spoczynku. Powinna mieć wówczas zapewnioną niższą temperaturę niż w okresie kwitnienia, najlepiej w granicach 12-15°C. Należy wtedy również ograniczyć jej podlewanie. W marcu przycinamy roślinę nad 2-3 pąkiem, a w kwietniu zaczynamy ją obficie podlewać i przenosimy do cieplejszego pomieszczenia. Roślina ponownie zakwitnie, gdy od połowy października, po zapadnięciu zmroku, nie będziemy jej doświetlać żadnym światłem.
Rozmnażanie gwiazdy betlejemskiej
Roślinę można rozmnażać poprzez ukorzenienie sadzonki pędowej, która wyrośnie po okresie spoczynku. Odcięte sadzonki należy umieścić w doniczce. Podczas ścinania sadzonek będzie z nich wypływał sok mleczny, należy go spłukać letnią wodą i osuszyć miejsce cięcia. Sok występujący w pędach jest trujący, dlatego przesadzanie rośliny i odcinanie pędów należy wykonywać w rękawiczkach.
Mniej popularne wilczomlecze do uprawy w mieszkaniu
–Wilczomlecz lśniący (okazały) nazywany również „koroną cierniową”. Roślina ta pod względem popularności plasuje się tuż za gwiazdą betlejemską. Charakteryzuje się ciernistą, zdrewniałą łodygą. Jej liście są łopatkowate i roślina czasami gubi je zimą. Przykwiatki wilczomlecza najczęściej są barwy czerwonej, ale można dostać również odmiany o przykwiatkach barwy różowej, żółtej lub białej. Wilczomlecz lśniący kwitnie latem. Pielęgnuje się go tak, jak kaktusy, zwracając szczególną uwagę na to, żeby zimą ograniczyć podlewanie. Warto wiedzieć, że jego mleczny sok tak jak u gwiazdy betlejemskiej jest trujący.
–Wilczomlecz opasły z wyglądu jest bardzo podobny do kaktusa, dlatego też należy zimą ograniczyć podlewanie i stosować taką pielęgnację, jak w przypadku sukulentów.
Wilczomlecze w ogrodzie
Wilczomlecze uprawiane w ogrodzie dobrze będą prezentowały się na rabatach, na stanowiskach słonecznych. Do popularniejszych wilczomleczy rosnących w ogrodzie należy: wilczomlecz groszkowy, wilczomlecz pstry oraz wilczomlecz mirtowaty.
Wilczomlecz groszkowy – wyrasta do około 1,5 m wysokości, posiada oryginalne ulistnienie. W drugim roku uprawy pojawiają się u niego kwiaty, a potem owoce. Jego wydzieliny korzeniowe odstraszają krety, nornice i myszy.
Wilczomlecz pstry (złocisty) jest byliną, która kwitnie w maju i w czerwcu. W tym czasie na jej wierzchołkach pędów pojawiają się żółte przykwiatki. Roślin ta tworzy niewielkie kępy, które wyrastają na około 30-50 cm wysokości. Pięknie będzie prezentowała na skalniakach oraz niskich rabatach. Jesienią jej liście zmieniają kolor na czerwony.
Wilczomlecz mirtowaty to bylina, której kwitnienie również przypada na maj i czerwiec. Pojawiają się wtedy u niej żółtozielone przykwiatki. Roślina ta dobrze będzie wyglądać na skalniakach. Na zimę należy jednak zabezpieczyć ją przed niskimi temperaturami.
