Wiosenne wieloletnie rośliny cebulowe. Sprawiają wrażenie delikatnych. Na szczycie ich łodygi znajdują się, drobne kwiaty zebrane w charakterystyczne grona. Szafirki występują w wielu odmianach. Najpopularniejszymi są niebieskie i stąd też ich nazwa, która wzięła się od szlachetnego kamienia – szafira. Natomiast można również spotkać szafirki w kolorze fioletowym, białym oraz żółtym.
Kwitną w kwietniu oraz w maju. Często jeszcze do jesieni utrzymują się ich nieuschnięte liście.
Wymagania szafirków
Kwiaty te preferują stanowisko słoneczne lub półcieniste. W zasadzie nie mają specjalnych wymagań, jeżeli chodzi o glebę, natomiast nie powinna być ona sucha. Najlepiej będą rosły na średnio żyznej, przepuszczalnej glebie. Podczas suchej wiosny należy je dodatkowo podlewać.
Rozmnażanie szafirków
Rośliny te rozmnaża się poprzez oddzielenie cebulek przybyszowych.
Szafirki w ogródku
Najlepiej prezentują się posadzone w grupie na niskiej rabacie, czy skalniaku. Ładnie będą się komponowały wśród innych kwiatów cebulowych. Wykorzystuje się je również do kompozycji w doniczkach oraz jako kwiat cięty. Dobrze prezentują się na obwódkach, przy ścieżkach chodnikowych, czy pod drzewami.
W uprawie ogrodowej spotyka się najczęściej szafirka armeńskiego (M. armeniacum) – osiąga około 20 cm wysokości, kwiaty są koloru szafirowego, ale występuje również w odcieniach niebieskiego, różowego oraz w kolorze białym. Jego cebulki są dosyć duże i pokrywa je łuska w kolorze szarym.
Sadzenie szafirków
Cebule sadzi się jesienią, na przełomie września i października, na głębokość około 6-8 cm. Jeśli chcemy je przesadzić, to możemy to zrobić również jesienią i od razu wykopaną cebulkę posadzić w nowe miejsce. Jeśli wykopiemy je w czerwcu po przekwitnieniu, to musimy zadbać, aby przechować je w przewiewnym zacienionym miejscu, by jesienią posadzić je do ogródka.
