Charakterystyka wrotyczu
Roślina ta należy do rodziny astrowatych. Jest wysoką byliną, osiąga około 1,5 m wysokości. Posiada gruby korzeń oraz krótkie i rozgałęzione kłącze. Pod koniec lata zakwitają jej żółte baldachokształtne kwiaty składające się z koszyczków. Występuje w całej Europie. Można ją spotkać na skrajach lasów, przy potokach, w zaroślach. W Polsce rośnie pospolicie na terenie całego kraju. Wrotycz ma charakterystyczny, silny zapach przypominający kamforę. Zapach ten odstrasza owady, dlatego też dawniej w celu pozbycia się wszelkiego robactwa, wszy, pcheł itd. rozkładano na podłogach oraz wieszano w izbach suszony wrotycz. W tym samym celu kładziono go również między pościel.
Zastosowanie wrotyczu
W medycynie ludowej jako surowiec leczniczy stosowano kwiaty, zbierane bez szypułek oraz liście. Przygotowywano z nich maści, napary, herbatki. Herbatki stosowano na przeziębienia, ból brzucha, obecność pasożytów oraz aby pobudzić trawienie. Zewnętrznie wrotycz stosowano na wysypki skórne, bóle reumatyczne. Wrotyczem leczono również stany depresyjne.
Wrotycz w ogrodzie szybko się rozrasta. Nie jest wymagającą rośliną. Preferuje stanowiska słoneczne i suche gleby. Pięknie prezentuje się na rabatach kwietnych. Można go wykorzystać również do suchych bukietów.
Właściwości wrotyczu
Właściwości pasożytnicze tej rośliny do tej pory są doceniane i jest ona jest uważana za skuteczny środek na pchły i kleszcze dla psów i kotów, ale trzeba ją stosować ostrożnie.
Trzeba pamiętać, że roślina ta ze względu na zawartość tujonu jest trująca i nie powinno się jej spożywać w większych ilościach.
źródło: Z łąki na talerz – H. Szymanderska
