Skrzyp najczęściej można spotkać na podmokłych polanach, na obszarach leśnych, powszechnie rośnie na całym niżu oraz w górach w reglu górnym. Roślina ta osiąga około 25-40 cm wysokości. Skrzypy tak jak paprocie rozmnażają się przez zarodniki. Zarodniki tworzą się u nich w okresie od marca do maja. Skrzyp polny jest powszechnie znaną rośliną leczniczą, która oprócz m.in. soli mineralnych, kwasów organicznych, saponiny przede wszystkim zawiera dużo cennej krzemionki.
Kiedy zbieramy skrzyp polny?
Surowcem skrzypu polnego jest ziele, które należy zbierać pod koniec czerwca i lipca w słoneczny, suchy dzień. Zdrowy surowiec powinien być bez żadnych zmian chorobowych, plam. Do ususzenia ścinamy zieloną część rośliny wyrastającą z ziemi. Zebrany materiał suszymy w suchym zacienionym miejscu. Skrzyp polny po wysuszeniu traci swój intensywny kolor i zapach.
Zastosowanie skrzypu
Skrzyp polny stosowany wewnętrznie w formie herbatki ma działanie moczopędne, jednocześnie regeneruje i wzmacnia organizm. Stosuje się go w stanach zapalnych dróg moczowych, przy kamienicy nerkowej, artretyzmie. Reguluje przemianę materii oraz układ krążenia, jest pomocny przy problemach z trzustką. Zewnętrznie znalazł zastosowanie w kosmetykach do mycia włosów. Oprócz ogólnej poprawy stanu włosów zapobiega ich wypadaniu oraz usuwa łupież. Pozytywnie wpływa również na stan skóry i paznokci. Napary można stosować przy krwawiących dziąsłach i bólach gardła. Skrzyp w formie okładów stosuje się w przypadku zapalenia spojówek oraz na trudno gojące się rany, blizny, stłuczenia, schorzenia skóry, trądzik, zaczerwienienia i swędzenia powstałe w wyniku ukąszenia przez owady. Długotrwałe przyjmowanie wewnętrznie skrzypu może jednak skutkować niedoborem witaminy B1, dlatego należałoby ją uzupełniać.
*Oprysk z wyciągu ze skrzypu jest pomocny w walce z mszycami. Więcej o naturalnych sposobach na mszyce przeczytasz TUTAJ
źródło fot. pixabay.com
