Roślina o włóknistym korzeniu. Jej łodyga wyrasta na wysokość 10-30 cm, może wznosić się pionowo lub w pozycji leżącej wraz z odchodzącymi od niej rozłogami. Liście są drobne, sercowate lub nerkowate. Kwiaty o barwie fioletowo-niebieskiej osadzone są na szypułkach. Bluszczyk kurdybanek rośnie w zaroślach, ogrodach, na polach, w lasach liściastych. Roślina ta preferuje gleby żyzne i w miarę wilgotne. W górach rośnie do wysokości regla dolnego. Przez większość ludzi traktowana jest jako chwast. Mimo to, z powodzeniem można stosować ją na rabatach czy skalniakach, zwłaszcza, że jest rośliną miododajną.
Surowcem jest ziele, które zbiera się na początku kwitnienia rośliny, czyli od kwietnia do czerwca, w suchy, słoneczny dzień. Najlepiej suszyć je w temperaturze 35°C wówczas zachowa najwięcej cennych składników odżywczych.
Roślina ta jest bogata w minerały, garbniki, żywicę i witaminę C. Zawiera również olejki eteryczne. Bluszczyk kurdybanek ma właściwości przeciwgorączkowe, bakteriobójcze, przeciwzapalne, ściągające, przeciwbiegunkowe. Stosuje się go wewnętrznie w celu poprawy apetytu i pobudzenia układu trawiennego. Działa żółciopędnie i moczopędnie. Oczyszcza organizm z toksyn. Napary z ziela można używać do płukania gardła i jamy ustnej. Poprawia drożność dróg oddechowych, dlatego warto stosować go w czasie przeziębień. Łagodzi kaszel. Jest pomocny przy leczeniu nieżytu żołądka oraz chorób nerek. Stosowany zewnętrznie regeneruje skórę, przyśpiesza gojenie ran. Okłady również stosuje się przy leczeniu trądziku. Zebrane wiosną świeże ziele można dodawać do zup, sałatek.
źródło: Leśne rośliny zielarskie – M. Polakowska.
